Çalışmada Türk resim sanatının kaynaklarından başlanarak tarihi gelişim ve ayırd edici özellikler incelenmiş, portre-otoportre tanımı, amacı, belgeci niteliği, imgeleri kullanma biçimleri verilmiştir.Erken dönem eserleri ile günümüz eserlerinden derlenen Türk resminde otoportreler, Türk resim sanatının dinamik yapısının göstergeleri olmakta, kendini resmetmeye çekinceyle yaklaşan sanatçıların gelişen entellektüel kapasiteleri doğrultusunda bireyselliklerine ve sanatçı kimliklerine sahip çıkma süreçlerini yansıtmaktadır.Türk ressamlarının otoportrelerini konu edinen çalışmamız, sanatın süreklilik ve devinim içindeki yapısı gereği sınırlandırılmak zorunda kalınmıştır.