Maarif, Sultan Veledin Farsça mensur ve tasavvufî bir eseridir. Eser, ihtiva ettiği bahislere nazaran muhtelif uzunlukta elli altı fasla ayrılmıştır. Fasıllara başlamadan evvel, Allahın birliğini, bütün kudretin Onda olduğunu, Onun dışında müstakil bir varlığın olamayacağını anlattıktan sonra, ilk fasılda, amelden kastedilen şeyin namaz kılmak, oruç tutmak, zekât vermek ve hacca gitmek olmayıp, bunların yardımı ile insanın ruhunda, mânevî bir ilerlemenin ve gelişmenin meydana gelmesi ve hakikî dindarlığın da ancak bu olabileceğini belirtiyor. Diğer fasıllarda, tasavvufa, tarikata ve dinin kurallarına dair ele aldığı meseleler ise özetle şunlardan ibarettir: Evliya Allahın sırrıdır. Allahın sırlarını bilmek için Onun velilerini tanımak, bilmek lazımdır. Herkes Allahı havsalası nispetinde anlayabilir. Allahın herkesteki tecellisi başka başkadır. Mümin kullarına olan tecellisi, onların kendi indindeki değerleri nispetindedir. Allahı bulmak için, kâmil bir velinin sohbetine mazhar olmak gerekir.